Półprawda, a półkłamstwo

Czy mi się wydaję, czy każdy z nas choć raz w swoim życiu przemilczał bądź pominął w rozmowie z drugą osobą jakąś ważną kwestię, która by zmieniła cały jej sens o 180 stopni? Chyba wiele osób się ze mną zgodzi. Zastanawiałem się niedawno jak można nazwać tego typu „zagrywkę”, może półprawdą? 

To by miało sens, gdyż jak wiadomo zatajenie części samej prawdy nie skreśla całkowicie jej wiarygodności. Pomyślałem później, że jeżeli istnieje coś takiego jak półprawda to czy mamy także półkłamstwo? Tak, a słownik języka polskiego definiuje te następująco:

Półprawda - stwierdzenie zawierające obok treści prawdziwych również kłamliwe.

Półkłamstwo - stwierdzenie w części prawdziwe. (a można by i zmienić na: „stwierdzenie zawierające obok treści kłamliwych również prawdziwe”)

Zapytałem się pewnej Pani psycholog czy spotyka się właśnie ze stwierdzeniami półprawdy i półkłamstwa. Odpowiedź brzmiała „Jak najbardziej! Pacjentów męczą takie sprawy i nie wiedzą czy postąpili dobrze czy źle”. Wiele osób ukrywa swoje sekrety, a jeżeli o nich mówi to często wykreśla pewne niewygodne fakty. Pani jednak przyznała, że zdecydowana większość pacjentów mówiących o takich sprawach używa stwierdzenia półprawdy, a nie półkłamstwa, gdyż sam fakt zatajenia pewnych szczegółów (często bardzo istotnych) stawia ich w niewygodnej i ryzykownej sytuacji i chcąc się podnieść emocjonalnie nie myślą o niczym związanym z kłamstwem, lecz skłaniają się zdecydowanie w stronę prawdy.

Jak widać półprawda i półkłamstwo są tym samym tyle, że pierwsza brzmi zdecydowanie lepiej, dlatego większość wybiera właśnie ją. Też tak mam.. ;-)